Doorgaan naar hoofdcontent

Monsieur Valette


Deze twee foto's van buurman Valette nam ik in september 2015. De winter daarvoor was hij met gladdigheid gevallen en had zijn heup gebroken. Tijdens zijn revalidatieperiode werd zijn vrouw die dementeerde opgenomen in een verzorgingtehuis. Al die jaren samengewoond in dit huis, zij was er zelfs geboren en nu zat hij alleen en was eenzaam. Dat was te merken als ik eens een praatje ging maken bij hem. Afgelopen winter is hij weer twee keer gevallen en nu zit hij in een verzorgingstehuis in Privas. Hij is inmiddels 91 jaar oud. Als het weer beter wordt kom ik terug naar mijn huis, had hij tegen Robert gezegd.....


Ik vond de foto  hieronder nog in mijn archief. Hij is gemaakt in 2002. Toen waren ze alletwee nog in goede doen. Iedere zondagmiddag maakten ze samen een rondje door het dorp. Zij boog zich dan altijd over onze tuinmuur, bewonderde mijn border en maakte, als wij er waren, even een praatje. In ons dorpje van vijftien huizen zijn nu nog maar drie permanente bewoners. Robert en monsieur en madame Veysan.


Reacties

Ageeth Mooij zei…
Ik merk dat het mij ontroert. Het proces van ouder worden is uiteindelijk vaak onttakeling van wat je mens onder de mensen maakte. Dat van dichtbij meemaken is geen kleinigheid en dat zie ik aan meneer Valette. Je eerste foto is prachtig.
Onliemie zei…
Ik vind dat monsieur Veysan en monsieur Valette op mekaar lijken. Zijn ze familie van mekaar? Goh maar 3 mensen meer in het dorp... wat een uittocht. Moet toch wel eenzaam zijn zo in de winter. Komen er tegen april nog wat meer mensen? Of zijn jullie dan gewoon met 5?
Marthy zei…
Ik was misschien niet duidelijk maar de onderste foto is ook monsieur Valette. In de winter, dus ook nu, is het hier erg stil. Robert is de enige waar ik een kort praatje mee heb gemaakt. In het voorjaar begint het drukker te worden, dan komen er geregeld mensen in het weekend of rond de feestdagen een weekje.
Marthy zei…
Het was altijd een zeer actieve man, gezond en sterk tot op hoge leeftijd. In dan ineens die aftakeling. Hij beseft het, dat zie je in zijn ogen.
KnutzEls zei…
Hoe triest als je zo uit het leven glijdt, maar we hebben het niet voor het uitkiezen. En noe stil is het daar bij nou nu, ongelofelijk.
jeanne zei…
Triest en weemoedig gevoel krijg ik bij je verhaal. Helaas 'thats life'
Portretfotografie is best moeilijk vind ik. Maar jij hebt mooie foto's, vooral dat 'staatsie'portret is leuk. Ik vind haar jurk trouwens ook geweldig.
Emie zei…
Het ergste is toch wel dat mensen die zo lang samen waren, niet meer bij elkaar kunnen wonen. Als een leven zo triest moet eindigen bekruipt je het gevoel van hoe zal het ons vergaan tegen die tijd?
Sjoerd zei…
Je hebt het niet voor het kiezen hoe je oud wordt. Ik hoop alleen maar dat ik nooit hulpbehoevend wordt.
Marthy zei…
Mensen van die leeftijd geen er vaak echt voor ,staan', Jeanette, als je vraagt of je een foto mag maken.
Vlimbouter zei…
Erg moeilijk moet het zijn om afscheid te nemen van je vertrouwde omgeving omdat je lichaam niet meer meewil...
Jammer ook dat dit dorp helemaal uitsterft. Tijdens de winter moet het daar wel erg eenzaam zijn voor de overblijvers.
Marthy zei…
We hebben niets te kiezen, Els. Ik heb zelf daar niet zo'n moeite mee.
Marthy zei…
Natuurlijk is het triest, maar aan de andere kant heeft dit echtpaar heel lang samen kunnen zijn in goede omstandigheden.
Marthy zei…
Ook wat dat laatste betreft heb je het niet voor het kiezen, Sjoerd. Dat is de harde realiteit.
Marthy zei…
Dat je misschien in een verzorgingstehuis terecht komt is onvermijdelijk maar het zou toch moeten kunnen dat je in hetzelfde tehuis terecht komt, Emie. Daar zou voor gepleit moeten worden.
In de weer zei…
Net wat je zegt Marthy, het is fijn dat ze tot op hoge leeftijd in goede omstandigheden van elkaar hebben kunnen genieten en eens komt het voor iedereen. Het leven is eindig.
Marthy zei…
Ooit staat dat de meesten van ons te wachten. De kans dat je in je eigen bed in je vertrouwde huis je laatste adem uit blaast is zeer gering.
Marthy zei…
Toos, ik wil graag oud worden en zolang mogelijk met Mart naast me. Maar morgen kan het ook over zijn met me. Ik kan daar goed mee leven.
Bertiebo zei…
Ja allemaal waar wat je zegt, Marthy. En dat weten we ook allemaal. Maar ik vind het toch triest.
Marthy zei…
Natuurlijk blijft het triest, vooraldat dat alleen achter blijven, Bertie. Ik heb dat bij mijn moeder gezien en ook bij mijn schoonmoeder. Maar zoals Toos al zegt: het leven is eindig.
Pippa's Hus zei…
Wat toch sneu. Op een gegeven moment is het zo dat 1 van tweeën weg valt. Ik werk zelf in de uitvaart en heb het altijd zo te doen met de oude mannen die achter blijven. Ze zijn zo onthand als hun vrouw weg valt. Het begroot me altijd zo. Xx Esther
Marthy zei…
Gelukkig zijn er ook mannen die niet onthand zijn, Esther maar die eenzaamheid na het verlies van een partner geldt voor allemaal.
Klopt Marthy. Dat deden onze opa's en oma's ook altijd. Nu vind ik die foto's mooi en ben er heel blij mee.