Post in de Franse brievenbus

Ik schaam me een beetje en ik zal uitleggen waarom. Vanmorgen kreeg ik een mailtje van penvriendin Diana met de vraag of haar post mijn huisje in Frankrijk had weten te bereiken? De envelop was op 29 maart op de bus gedaan en ze was natuurlijk nieuwsgierig of hij de reis had overleefd. Diana, ik had jouw al lang moeten bedanken voor je fijne post. Bij deze dus. De eerste post die ik ontving toen we hier waren en ik was er reuze blij mee. Als enig excuus kan ik aanvoeren dat we de eerste weken hier altijd ontzettend druk zijn. Siertuin, moestuin en nog veel meer. Begin van deze week heb ik op een regenachtige dag de tuinkamer schoongemaakt, alle dozen uitgepakt die daar neergezet waren en mijn plekje ingeruimd en gezellig gemaakt. De komende weken ga ik vanaf deze plek weer leuke post maken, er staan aardig wat mensen op mijn lijstje. Jij komt als eerste aan de beurt, Diana.

Hier boven en onder de ontzettend leuke post van Diana. Alles met zoveel aandacht gemaakt. Daar wordt een mens helemaal blij van. In dat leuke envelopje zat dus de brief, helemaal opgevouwen. 

En van Mieke wordt ik ook altijd heel erg blij. Die maakt prachtige kunstwerkjes en dan is ze ook nog zo lief om ze naar iedereen te versturen. Ja, ik kreeg er de laatste maanden twee, bofkont die ik ben. Mieke, jij ook reuze bedankt. Jouw kaarten krijgen altijd ereplekjes in mijn huis.