Vanmorgen om zeven uur staken per boot de grens over in gezelschap van een Poolse, een Koreaanse en een Oekraïner. We zijn nu in Spanje en het is meteen een uur later. De oversteek van de riviermonding in een motorvlet duurde maar een kwartier maar we vonden het allemaal kinderlijk spannend.
Normaal maak je de oversteek met de ferry maar die voer vandaag pas om elf uur en dan zouden we geen dagetappe meer kunnen doen. De Koreaanse had het voor zich zelf al geregeld en toen heeft de rest van ons zich bij haar aangesloten.
Ze is een leukerd, die Koreaanse. Reischrijfster is ze dus ze maakt veel foto's, ook hele gekke en ze maakt doorlopend aantekeningen op haar telefoon. Ze spreekt aardig Engels en gisteravond begon ze enthousiast tegen ons over 'Idding' en ze maakte daarbij trapbewegingen met haar been.
Het kwartje viel het eerst bij Mart, ze bedoelde natuurlijk voetbaltrainer Guus Hiddink. Hij bracht het Koreaanse nationale voetbalteam naar de wereldkampioenschappen waar ze zelfs de eerste ronde doorkwamen. De man wordt daar nog steeds op handen gedragen.
We zijn nu in Galicia en overal langs de route die we vandaag liepen stonden deze mooie palen met erop de afstand die er nog gelopen moet worden tot Santiago. Inmiddels zitten we op 142 km dus we schieten op.
Bijna de hele dag liepen we met onze groep langs de kust met af en toe een stukje binnenland. Strakblauw met een behoorlijke wind, het is genieten.
In het laatste dorp voor Mougas gebruikten we de lunch op een terras aan zee. Op de achtergrond zie je een groot klooster, er zijn plannen om er een hotel van te maken.
Na Oia was het nog ongeveer zeven kilometer naar Mougas waar we een albergue troffen die ook tweepersoonskamers had. Heerlijk, een eigen badkamer met handoeken, luxe. Er is hier een overdekt terras met uitzicht op zee waar we straks met zijn allen gaan eten. Het leven van een pelgrim is zo slecht nog niet.
Reacties