'Zullen we even in het Begijnhof gaan kijken' zei blogvriendin Jeanne toen we op weg naar naar het Foam voor de Brassaï tentoonstelling waren. Voordat ik kon antwoorden dat ik dat graag wilde schoot ze al onder een poortje door en ik volgde trouw.
Doe ik toch altijd hoor, Jeanne trouw volgen in Amsterdam. Ik ben een echte provinciaal, weet heg noch steg in de grote stad maar Jeanne woont net boven Amsterdam en kent de weg er op haar duimpje.
Het was er druk, veel toeristen maar ik kon in dat poortje toch nog gauw een blik naar boven werpen om dat prachtige plafond te zien.
De bogen van het plafond lopen door tot in de zijwanden. Mooi die tegeltjes.
Na de alteratie moest de
katholieke kapel aan de Engelse presbyterianen (hervormd-protestanten) worden
afgestaan, onder dwang van de protestantse overheden. Sinds die tijd wordt dit
kerkje de Engelse kerk genoemd.
Een mooi ingetogen kerkje, het soort waar ik van hou.
Met een prachtig houten plafond.
Een rood fluwelen kussentje in de hoek van de voorste bank, het enige kussen in de hele kerk. Mooi, zo'n detail. Wie zal dat hier nodig hebben?
Reacties