Doorgaan naar hoofdcontent

Ons dorp en zijn bewoners

Gisterenmiddag is onze buurvrouw madame Vezian begraven. Zij had een heel kort ziekbed en stierf onverwacht snel, verschrikkelijk voor haar man, kinderen en kleinkinderen. We waren met velen in het kleine kerkje van Issamounc Église, er waren zelfs geen zitplaatsen genoeg. Het deed me goed om te zien dat veel van onze buren er waren, sommigen hebben er echt een lange rit voor over gehad. 

Mevrouw Vezian werd 77 jaar oud, ik schat dat haar man ongeveer even oud is. Samen met Robert die iets jonger is zijn deze twee mannen nu nog de enige permanente bewoners van het dorp. Robert heeft tijdelijk geen auto en monsieur Vezian kan niet meer rijden door problemen met zijn knieën dus eigenlijk zitten zij vast in Le Serret. Gelukkig komt er veel hulp vanuit St. Julien du Gua maar hoelang deze situatie leefbaar blijft voor de twee is de vraag.

De foto hierboven maakte ik jaren geleden van het gehucht Issamoulenc Église, een kerk met de begraafplaats ervoor en twee boerderijen.

Reacties

KnutzEls zei…
Wat triest dat zo'n dorpje ontvolkt raakt. Maar wat is er aan te doen?
In de weer zei…
Wat fijn Marthy dat jullie erbij konden zijn .
Lut en Luc zei…
triestig verhaal, maar ook zo warm als je hoort dat zoveel mensen nog erbij wilden zijn om afscheid te nemen van die vrouw.
Ageeth Mooij zei…
Fijn dat jullie er bij waren Marthy.
Fijn dat jullie erbij waren, kun je er nog eens over praten met de buurman.
Onliemie zei…
Gelukkig is de zomer in het verschiet met dan toch voor even wat meer bewoners in het dorp. Het wordt daarna eenzaam voor die twee heren. Zo gaat dat met al die heerlijke dorpjes in Frankrijk. Iedereen trekt weg naar de stad. Zo jammer. Heel veel sterkte en inderdaad fijn dat jullie er nu net waren.
Sjoerd zei…
Jammer dat er niet meer mensen permanent wonen. Straks is het in de winter uitgestorven. Maar mooi dat jullie erbij konden zijn
Emie zei…
Mooi dat er zoveel belangstelling was bij haar uitvaart. Was zij de vrouw van de 'ezelman'?
Wel begrijpelijk, maar ozo jammer, dat dit soort prachtige dorpjes ontvolkt raken. Wat ligt het er anders prachtig bij!
Bertiebo zei…
Wat triest voor die twee mannen.
Of hoe het simpele leven in een dorpje in de bergen opeens niet meer zo simpel blijkt te zijn. Fijn dat jullie er bij konden zijn, en dat er plots dan toch veel steun is!
Elizabeth zei…
Je buurvrouw zo vrij onverwacht overleden; dat komt best hard aan. En met zo weinig inwoners is de hele gemeenschap betrokken.
Wat een mooie foto in je bericht; ik geloof dat wij daar op dat plekje hebben gestaan en gewandeld. We hebben toen een oude schaapherder gesproken. Voor mij blijft het een magische plek ...
Annelies zei…
Altijd een trieste gebeurtenis, hè. Wat fijn dat jullie in Frankrijk waren en erbij konden zijn. Jullie vormen toch wel een hele hechte gemeenschap zo met elkaar. En ja, wat je zegt is helemaal waar. De kleine dorpjes op het Franse platteland raken steeds meer permanente bewoners kwijt. Jeugd trekt naar de stad, wat ook te begrijpen is en de dorpjes veranderen zo steeds meer in 'vakantiedorpjes'. Best wel een probleem voor de gemeentes op het platteland!
Marthy zei…
Klopt, Elizabeth, daar hebben jullie gestaan met jullie camper.
Marthy zei…
Ja Annelies, ik ben bang dat deze twee mannen hun langste tijd in het dorp hebben gehad. Gelukkig gaan twee goede buren echtparen binnenkort met pensioen en willen dan veel vaker in het dorp zijn.
Prachtige foto en wat een adembenemend uitzicht. Ik zou er zo willen wonen....... Fijn dat jullie deze mensen met jullie aanwezigheid kunnen steunen. X