Ontluikende natuur

Voordat we goed en wel aan ons rondje dorp konden beginnen zaten we al weer binnen bij Patrice en Silvy. Die waren een paar dagen in Le Serret om te snoeien maar toen we elkaar begroet hadden vonden ze het tijd worden voor een aperitief  en even bijkletsen. Na alle nieuwtjes uitgewisseld te hebben gingen we toch echt even lopen. We zagen dat er veel takken van bomen afgebroken waren en ook wat bomen om waren gegaan en dat kwam door de zware sneeuwval die hier een keer is geweest. We zitten hier in middengebergte en het sneeuwt meestal wel een paar keer in de winter

Maar sneeuw of geen sneeuw, de natuur begint te ontluiken, dat kun je zien aan de katjes van de hazelaar. Langs het pad net buiten het dorp staat die boom daar mooi te zijn, wat een heerlijk gezicht.

 Deze schoonheid, de helleborus orientalis, stond in de tuin van buurvrouw Jany. We hebben daar de boel even geinspecteerd en haar gebeld dat alles in orde is. Ze vertelde dat het nog steeds goed gaat met haar moeder en dat die lieverd vast van plan is haar honderdste verjaardig deze zomer in Le Serret te vieren. We gaan er een super feest van maken hebben we al afgesproken met Patrice en Silvy.

En weer bij een andere buur staat een grote struik, ik denk wel drie meter hoog, vol met bloemschermen. Het is de Viburnum Tinus en die bloeit lang, van ongeveer januari t/m mei dus daar heb je veel plezier van.

Bernard heeft zijn hortensia's rigorieus gesnoeid. Ze staan er al een eeuwigheid en ze waren eigenlijk veel te groot en te bossig geworden. De struiken hadden veel te lijden gehad van de hagelstorm verleden jaar zomer en ik denk dat het een juiste beslissing is geweest om ze tot de grond toe af te knippen. En kijk, ze beginnen al weer uit te lopen.