Doorgaan naar hoofdcontent

Jaarvergadering onder de bomen

 De jaarvergadering van onze dorpsvereniging wordt meestal gehouden na het repas, de uitgebreide maaltijd die we ieder jaar met elkaar gebruiken maar er werd besloten om dat laatste dit jaar wegens de Corona niet door te laten gaan. Heel jammer maar het is niet anders. We vonden dat de jaarvergadering wel door kon gaan en dat deden we gistermiddag in de tuin onder de grote bomen van buurvrouw Jany. De stoelen keurig op ruim één meter afstand en desinfecterende gel op een tafeltje,

 Gelukkig waren we het er over eens om onze jaarlijkse wandeling in september toch te maken. Fijn, daar verheug ik me altijd op. Wandelroute en restaurant zijn al bekend. Verder gaan we volgend jaar in april geen wandelpad schoonmaken maar het pad opknappen wat van de weg afdaalt naar beneden langs de tuin van Jany. Dat wordt echt een groot karwei waar jullie tegen die tijd nog wel wat van zullen zien op mijn blog. 

We besloten met een spelletje jeu de boules op de weg boven de tuin van Jany. Ik moet altijd lachen om de felheid van mijn Franse buurmannen als het om winnen gaat. Zowel Patrice als Bernard hielden de rollende ballen goed in de gaten en gaven aanwijzingen over de te gooien richting met hun voeten. Dit tot grote hilariteit bij vooral de vrouwen.

Een bui regen brak het spel voortijdig af maar mijn team won, dat was zeker.

Reacties

Bertiebo zei…
Ja je had het er al vaker over en ik denk dat het hartstikke gezellig is bij jullie
Gefeliciteerd met de overwinning!
Marthy zei…
In ons kleine dorpje gaan de mensen met elkaar om zoals het eigenlijk hoort te gaan, Bettie.
Sjoerd zei…
Mooi als je als dorpslieden zo met elkaar om kan gaan.
Marthy zei…
Ja, Sjoerd en dat waarderen we ook bijzonder.
Anoniem zei…
Heerlijk om zo te wonen. Na ons trouwen zijn we in een dorp gaan wonen en ik vond het vreselijk, ik dacht altijd gezellig een dorp... was vast het verkeerde dorp ;-) gevoel van wij hoorden daar niet, kwamen er niet vandaan, wat doen jullie hier? Toen we na 16 jaar gingen verhuizen zei de 'oude' baas van mn man: hè hè gaan jullie eindelijk we dachten al die gaan nooit meer weg. We wonen nu in de stad (waar we vandaan kwamen) met meer zwaaiende pratende gedagzeggende mensen om ons heen als in dat dorp. Toen we hier net woonde zeiden de kinderen; er zei iemand gedag... er zwaaide iemand naar me... stom verbaasd waren ze.
Lies
Emie zei…
En dan op het eind een regenbui, dat moet een perfecte dag geweest zijn!
Marthy zei…
Het was vast het verkeerde dorp, Lies. In Nederland wonen wij in een dorp waar we beiden niet zijn opgegroeid en vanaf het begin af voelden we er ons thuis, werden we goed opgenomen. We gaan er nooit meer weg en twee van onze drie kinderen ook niet, die zijn helemaal niet met een stok weg te krijgen.
Marthy zei…
Die regenbuien zijn hard nodig, Emie. Het zijn er niet veel en ze vallen tot nu toe gelukkig alleen tegen de avond of 's nachts.
Onliemie zei…
Geweldig toch dat dorp van jullie. En Fransen zonder een partijtje jeu de boules zijn geen Fransen.