Daar zit ze dan, de honderdjarige. Ze wilde een feest en ze kreeg een feest. Heel lang heeft haar dochter Jany getwijfeld of ze het geplande feest wel door zou laten gaan maar Maman was er niet vanaf te brengen, ze wilde perse dat het feest er zou komen. Jany besprak haar zorgen natuurlijk met ons allemaal, haar buren en uiteindelijk hebben we gezamenlijk besloten het gisteren toch te vieren.
Er werden van alle kanten stoelen, banken en tafels aangesleept zodat iedereen met voldoende afstand kon zitten. Mondkapjes waren niet verplicht maar werden wel door veel mensen gedragen en we dronken uit papieren bekers waar iedereen zijn naam op geschreven had.
Alle genodigden namen taarten mee, hartig of zoet en thuis aangesneden in hapklare stukken, we hadden uiteindelijk twee grote tafels vol. Dat werkte prima met een servet erbij.
Aan het eind van het feest was er nog heel weinig over.
Alle buren hadden hun felicitaties op een grote kaart geschreven, het waren allemaal verhaaltjes geworden, erg leuk.
Oud buurvrouw Marie-Christine was er ook en moest natuurlijk met iedereen even bijpraten.
Jany had twee zangeressen en een gitarist uitgenodigd en wat hebben we daar met zijn allen van genoten, ze waren geweldig. Het eerste chanson wat ze zongen was 'Le temps de cerises', het lievelingslied van Renée. Ze sloten daar ook mee af en toen zongen we allemaal mee. De enige printer in het dorp staat bij ons dus daar was de tekst van het lied op gekopieerd.
Ze vond het prachtig allemaal, de honderdjarige, wat genoot ze. Van al dat bezoek en van de muziek.
Gistermorgen vroeg had het even geregend maar dat was alleen maar om de boel even op te frissen zei ik tegen Maman toen ik al vroeg boven was met twee vazen dahlia's, zij maakte zich ongerust over het weer. Het bleef te hele dag droog , zon met af en toe een wolkje, prima weer voor een feest.
Het was een mooi feest, een kwieke honderdjarige waardig. Hier laat ze zich door Patrice nog een derde glaasje champagne inschenken. Ze heeft nog zo'n levenslust. Toen ik na afloop vroeg of ze niet moe was zei ze: 'Moe? Natuurlijk niet, ik heb niets hoeven te doen. Martien zal we moe zijn, die heeft de hele ochtend lopen slepen'. Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet maar die man van mij is en blijft haar favoriet.
Reacties
Een mooie herrinnering.
Het genieten straalt er vanaf, heerlijk om op zo’n manier je honderdste verjaardag te mogen vieren.
De kersen tijd is kort, maar wanneer je die al honderd keer in je leven mag meemaken ben je een bevoorrecht mens.
En als kers op de taart je honderdste verjaardag met de bewoners uit het dorp kan vieren in goede gezondheid op een zonnige dag in augustus
Op de eerste plaats CHAPEAU voor de jarige, de genodigden die zorgde voor het lekkers, jij Marthy voor je goede zorgen en het feestelijke blog,
Martien sla ik even over ;-) want die kreeg al het grootste compliment van de lieve honderd jarige.
Denk dat jullie nog lang nagenieten van dit alles
Wat een leuk feest hebben jullie ervan gemaakt voor haar.
En het is haar gelukt. Logisch dat ze het wilde vieren en dat hebben jullie coronaproof gedaan. Een dag om nog lang op terug te kijken!
Het looprek dat voor haar staat is een gelijk een corona proof buffer :-)
Lies