Alweer tien jaar

We realiseerden ons verleden week dat het al weer 10 jaar geleden is dat wij gestopt zijn met werken. Ik stopte eind november en Mart eind december 2010. Wat is die tijd omgevlogen en wat hebben we genoten in die tien jaar. En ook veel gedaan maar daar heb ik het later nog weleens over. We hadden alle twee de mogelijkheid om wat langer te blijven werken maar daar kozen we niet voor en daar hebben we nooit spijt van gehad. Terugkijkers zijn wij niet, je neemt een besluit en gaat verder met je leven. Ik dacht wel dat ik het zou gaan missen want ik had leuk werk, fijne collega's en werkte bij een zeer welvarend bedrijf waar veel kon.

Maar nee, ik heb het nooit wat gemist, ik heb geen gat gezien.

Ik zei het al, er kon veel in het bedrijf waar ik werkte dus als je afscheid nam kreeg je een receptie met alles erop en eraan. Toespraken, cadeaus en heel veel collega's die je persoonlijk een hand kwamen geven.

En dat waren mensen van hoog tot laag, zo ging dat bij ons. De voorzitter van de raad van commissarissen, mannen uit de fabriek en zelfs wat gepensioneerden met hun vrouw.

Ik sprak zelf ook. Doodeng vond ik dat maar ik wilde het persé. Eigenlijk vooral om de mensen waar ik altijd zo fijn mee gewerkt had te bedanken en de directie, die wilde ik ook bedanken voor al het geld wat ik daar altijd had losgepeuterd voor de personeelsvereniging. Mijn directeur noemde mij in zijn toespraak dan ook de grootste bedelaar die hij ooit had gekend.

En na de receptie hadden we een leuk feest met mijn naaste collega's waaronder alle buitenmonteurs. Ik had dat zelf mogen regelen op kosten van de baas. De foto's hier komen uit een prachtig fotoboek wat ik later kreeg. Leuk om het weer eens door te bladeren maar terug hoef ik niet meer.