Hoe liep het nu af met de trein die ons terug naar Leerdam zou brengen? Nou, daar kan ik kort over zijn, die trein reed niet. Gewoon helemaal niet! We kwamen ruim op tijd voor de volgende trein aan op het piepkleine station van Beesd wat op het R-net is aangesloten en liepen het smalle perron op. Er was nog een echtpaar van onze leeftijd en een jonge knul met een fiets die blijkbaar in de trein meeging. We liepen wat heen en weer daar op dat perron om warm te blijven want dit stationnetje ligt in open gebied dus geen enige beschutting.
De trein was al een paar minuten over tijd toen de jongen op zijn telefoon keek en plotseling vertelde dat er geen trein kwam wegens wegwerkzaamheden. Er reden bussen en verder was er geen informatie. Mensen die regelmatig van het openbaar vervoer gebruik maken zijn dit misschien wel gewend maar wij, provincialen die bijna nooit in de trein of bus zitten waren stomverbaasd.
Daar sta je dan. Een poos gewacht maar er kwam geen bus. Informatie gebeld maar daar gingen we in de wacht en bleven in de wacht. Er kwam iemand langs die vertelde dat de bus misschien stopte bij een benzinestation een stuk verder op en Mart en ik besloten daar heen te gaan lopen. Ook daar gewacht en we werden steeds kouder maar nergens een bus te zien. Terug gaan lopen naar Leerdam, de benen konden nog wel wat kilometers hebben? Maar ondertussen was de batterij van mijn telefoon leeggeraakt, dat gaat wat sneller bij koud weer en we hadden geen idee hoe we moesten lopen. Dan maar het laatste redmiddel: liften.
Mart heeft daar wat moeite mee, ik ben er wat makkelijker in. Jaren geleden hebben we het ook eens gedaan. We waren verdwaald tijdens het wandelen ergens in Noord-Brabant, het werd later en we hadden geen idee waar we zaten. Toen we eindelijk een geasfalteerde weg bereikten hebben we de duim opgestoken en verdraaid, het lukte. Dus waarom nu niet, er zijn echt aardige mensen, daar moet je in blijven geloven. En ja hoor, na een poosje stopte er een mevrouw die vroeg wat wij daar deden en waar we naar toe moesten. Zij kreeg ter plekke medelijden, ik denk door onze koude smoeltjes en ze ging ons naar Leerdam brengen wat wel uit haar richting was maar dat gaf niet. We hadden onze mondkapjes al op en mochten instappen. Ze was kraamverpleegster vertelde ze en ze kwam van haar werk, Onderweg belde ze haar man dat hij het eten maar even uit moest zetten. Het was echt een heel aardig mens en al heel snel zette zij ons af bij het station in Leerdam waar onze auto stond. Wat een lieverd, we hebben haar uitvoerig bedankt.
Ik vond die stoelverwarming in onze nieuwe auto tot nu toe onzin maar nu ging die op de hoogste stand. Heerlijk!!
Reacties