Doorgaan naar hoofdcontent

De ijle lucht in

Dit boek gaat over bergbeklimmen en in het bijzonder over het beklimmen van de hoogste berg ter wereld, de Mount Everest, 8848m hoog. Persoonlijk heb ik dit altijd een onzinnige sport gevonden want waarom je leven in gevaar brengen om een bergtop te bedwingen. Wat bezielt die mensen? Na het lezen van dit boek heb ik de conclusie getrokken dat bergbeklimmen op dat niveau een verslaving is, alweer een persoonlijke mening weliswaar.

De schrijver van dit boek is verslaggever en een enthousiast en ervaren bergbeklimmer. Voor een artikel in een tijdschrift wordt hij uitgenodigd om deel te nemen een commercieel geleide expeditie en doet hij vervolgens verslag van het dramatische verloop er van. Krakauer probeert met een journalistieke benadering te achterhalen wat er op die fatale dagen precies is gebeurd.

Het huwelijk van de schrijver overleefde moeilijke momenten door zijn passie. Hier een stukje uit het boek daarover:

'Linda begon mijn klimmen te accepteren omdat ze inzag dat het een essentieel deel van mezelf was. Ze begreep dat ik met bergbeklimmen uitdrukking moest geven aan een bizar, ongrijpbaar deel van mijn persoonlijkheid dat ik net zomin kon veranderen als de kleur van mijn ogen'.

Begrijpelijk dat vele van jullie dit boek niets zullen vinden. Voor degene die het wel interesseert: het is een verbijsterend en spannend boek.

Reacties

Bertiebo zei…
Ik dacht en denk er net zo over als jij. Opzettelijk je leven in gevaar brengen. Waarom dan. Maar misschien juist daarom heb ik er best veel over gelezen, want het is zeker spannend. Dit boek ken ik nog niet, maar dat gaat veranderen
miekequilt zei…
Lijkt me wat voor Jeroen. En over gevaar gesproken: ik vind motor-en autoracen ook niks. En deltavliegen en ... eigenlijk heel veel.
Het zal zeker een verslaving zijn, maar ik heb er niets mee. Nu weer 2 mensen overleden op de Mount Everest.
KnutzEls zei…
Een mens zijn lust, een mens zijn leven. Geen sport voor mij maar wel iets om over te lezen. Ik heb al hoogtevrees op het keuken trapje...
Ger zei…
Het enige wat ik met de Himalaya heb is een draai uit de molen gevult met grof himalayazout op m'n gebakken eieren,ongeraffineerd en natuurzuiver.
En kopje versgezette Darjeeling thee,First Flush of Autumn Flush.
Maar passief het avontuur opzoeken in een goed boek over bergbeklimmers van de Mount Everest daar ben ik ook wel voor.
Emie zei…
Altijd interessant om te lezen wat mensen beweegt dingen te doen waar jezelf niet aan moet denken!
Onliemie zei…
Lang geleden leende ik tijdens een vakantie met vrienden dit boek. Die vriend is ook zo een fervente klimmer. Hij beklom al ettelijke van die kleppers. Ook de K2 in de Himalaya. "De roep van de bergen" heet dat dan zeker? Ik heb het graag gelezen, dat boek. Als je er van houdt, is "over de rand" van Joe Simpson ook een aanrader. Ons oudste is ook een klimster. Niet zo extreem gelukkig. Schoonzoon een extreme kajakker. Gelukkig weet ik nooit op het moment zelf waarmee ze bezig zijn. Pas achteraf bij het zien van de foto's komen mijn haren rechtop te staan. De echtgenoot vindt het allemaal tof en normaal. Misschien ben ik gewoon een heel bange moeder. ;-)
Marthy zei…
Ik heb ooit de film gezien van 'Over de rand', ijselijk spannend. Ik ga op zoek naar het boek, bedankt voor de tip.
Bernardine zei…
Het kan zo 20 jaar geleden zijn, dat ik het boek las. Rare sport dat bergbeklimmen. Heel egoïstisch ook. Dat zal wel nodig zijn om te overleven (ik kan me nog de Rus uit het boek herinneren). Ik weet ook nog dat in de tijd dat het gebeurde er een selfie stond in een tijdschrift van de expeditieleider op de top. En dat die kwam uit de camera die ze bij zijn dode lichaam vonden. Was zijn vrouw niet in verwachting? Er is ook een film van.... Anyway. Aangrijpend boek ja 🙂