Als ik het zo bekijk krijgen we ontzettend veel fruit dit jaar. Dit is de fruittuin van bovenaf gezien, vanuit de moestuin, dat is het middelste terras. We bewerken drie terrassen boven elkaar, de bovenste is een grasveld met twee bomen en een lange border van een meter of twintig.
Er staan op dit terras drie rode bessenstruiken, één zwarte bes en twee kruisbessen. Verder nog een grote bramenstruik die we langs draad leiden en een rij frambozenstruiken.
De frambozenstruiken staan in bloei en beloven veel goeds.
We hebben rode en groene kruisbessen, de rode zijn iets zoeter. Ik las laatst dat er ook gele en witte kruisbessen zijn maar die heb ik nog nooit gezien. Die twee struiken van ons geven ieder jaar kilo's vruchten. Arbeidsintensief die bessen want het plukken met al die stekels aan de struiken is een heel werk en daarna moeten ook nog de kroontjes eraf.
Tegen deze rode bessenstruik hebben we een paar steunen gezet, de takken hingen op de grond, zoveel vruchten zitten er aan.
Er zit nog geen bloesem in deze braam maar dat is dan ook de laatste struik waar we van kunnen oogsten. We hebben heel dit jaar heel wat takken kunnen leiden en dat mooie gezonde blad belooft genoeg.
De aardbeien staan een terras hoger in de moestuin en daar gaan we het eerste van plukken.
In bijna alle planten zie je de vruchten al groeien. Als de zon een beetje meewerkt zitten we eerdaags aan de aardbeien met slagroom.
Dat laatste is een traditie uit mijn kindertijd. Als mijn vader met de eerste aardbeien thuis kwam mochten wij kinderen bij de melkboer op de Voorstraat een halve liter slagroom gaan halen, in die tijd nog in een glazen fles.
Ik kom uit een groot gezin en er was beslist geen weelde, slagroom kwam alleen op hoogtijdagen in huis. En dan die eerste aardbeien met een dot slagroom erop, jongen wat was dat lekker.
Reacties
Niet erg, jullie doen het graag, maar dan verdien je ook een mooie oogst.
aardbeien met slagroom, een traditie om in ere te houden
prettige dag
En die heerlijke traditie aardbeien met slagroom eten vanaf je kindertijd doet me denken aan Wimbledon en tennis.