Prachtig weer en ik maakte opnieuw een wandelingetje rond ons dorp. Het eerste wat me opvalt langs mijn pad is het dak van de dorpsoven. Die leien (lauzes) die er op liggen zijn door een paar buurmannen in een groeve gehaald. En die groeve ontdekten we toen we met onze dorpsgenoten onze jaarlijkse wandeling maakten hier in de omgeving.
Op de helling onder het pad liggen drie begraafplaatsjes. Ik klauter naar beneden om wat foto's te nemen. De eerste is het oudst.
De enige versieringen die nog resten zijn deze porceleinen bloemen, maar die liggen hier al jaren. Vergeten graven, vergeten namen.
Anders is het op het begraafplaatsje wat er schuin onder ligt, daar staan duidelijk weer nieuwe bloemen, plastic natuurlijk want dat is gebruikelijk in Frankrijk. Verschillende mensen die hier begraven liggen hebben wij nog gekend in het dorp.
Een deel van een waterplaats, jammer genoeg grotendeels overwoekerd.
De eerste jaren dat wij hier waren werden deze hellingen en ook de kastanjebomen nog onderhouden. Toen hielp de zoon van Etienne nog mee, Nu woont die zoon hier niet meer en Etienne is te oud geworden. Morgen de andere helft van mijn wandelingetje.
Reacties
Helemaal met je eens Marthy. Juist de aanwezigheid van al die 2e huisbezitters zorgt er voordat het dorpje heel enthousiast wordt bewoond. Iedereen heeft er veel plezier in om alles aan/in/rond het huis goed te onderhouden. Ik spreek uit eigen ervaring vanuit ons dorpje en huis in de Auvergne. Maar niet alleen hier, je ziet dat overal in LDF!