Een drukke week in Le Serret

Het was een drukke week bij ons in Le Serret maar heel gezellig. We hadden natuurlijk kinderen en kleinkinderen op bezoek maar er vonden ook wat dorpsactiviteiten plaats. Allereerst de wandeling langs de broodovens en daarna ook ons jaarlijks repas van de dorpsvereniging.

Op die dag was het rond de dertig graden dus we schoven het repas door naar de avond. Allerlei hapjes voor het aperatief kwamen op tafel. Ja, die schaal kaas met die rood wit blauwe vlaggetjes prikkers   is van ons, onze buren zijn gek op goudse boeren kaas.  Rudolph had een heerlijk fris drankje gemaakt maar hij wilde niet verklappen wat erin zat. De schaal was in een mum van tijd leeg.

Schoondochter Christianne spreekt behoorlijk Frans, die kan zich aardig redden en ik was verbaasd over kleinzoon Luuk. Hij komt van een basisschool waar de kinderen vanaf vier jaar iedere dag Engelse les krijgen. In het begin maar 10 minuten maar dat loopt door tot driekwart uur per dag. En hij kon nu met verschillende buren die de Engelse taal beheersen een heel gesprek voeren. Leuk om te zien, ik was trots op hem.

Buurvrouw Jacqueline heeft haar vakantiehuis naast ons en kent onze kleinkinderen vanaf dat ze klein waren goed dus ze moest even knuffelen met Saar.

Tussen het aperitief  en de maaltijd werd er vergaderd door de dorpsvereniging. De activiteiten van het afgelopen jaar werden bekeken en nieuwe plannen en data werden vastgesteld.

De buren rondom ons heen worden net als wij ouder maar gelukkig zorgen de kinderen voor nieuwe aanwas.

Smikkelen en smullen.

En hier komt alweer het volgende lekkers uit de oven. Op de achtergrond is zoon Bas samen met Luuk kipsaté aan het bakken op de barbeque. Heerlijk vinden onze buren dat, vooral de saté saus werd geroemd.

En aan het eind moet er gezongen worden vind Florence onze voorzitster. We beginnen altijd met L'Ardecho, het volkslied van de Ardèche, gezongen in het Occitaans. Daar maak je niets van zonder spiekbriefje. La Montagne van Jean Ferrat wat ook over de Ardèche gaat ligt wat makkelijker in de mond, daar kunnen de meeste mensen we hele stukken van meezingen, ook ik.

En daarna gingen een groep mannen nog een paar partijtjes jeu de boules spelen op onze baan die verlicht werd met een paar bouwlampen. Luuk mocht meespelen, hij had van te voren geoefend en vormde samen met zijn opa een team. In het begin hielden ze zich nog aardig staande maar uiteindelijk moesten ze het onderspit delven tegen het geweld van mannen die dit spel hun hele leven al spelen. 

De kinderen zijn ondertussen naar Nederland vertrokken, alles is opgeruimd en de rust is 

weergekeerd in Le Serret.