Terwijl wij op een muurtje voor ons appartementje zaten te genieten van het prachtige uitzicht wat we hadden kwam er een vrouw naar boven lopen. Ze liep stapje voor stapje tegen de helling op.
De helling was stijl en ze had zo te zien een zware emmer in haar hand.
Ik nam snel een paar foto's van haar en liep naar beneden waar ik de emmer van haar overpakte. Dat vond ze net aan goed maar de arm die ik haar bood weigerde ze, ze wilde zelf naar boven lopen.
Daar stelde ik haar voor om even uit te rusten op het muurtje wat ze een goed idee vond. Ze vroeg waar we vandaan kwamen en wat we in het dorp deden. Ik heb het haar allemaal uitgelegd. Toen ik vroeg of ik een foto van haar mocht nemen vond ze dat goed maar ze liet wel eerst haar vestje van haar schouder glijden en ging wat meer rechtop zitten.
Een voorzichtig lachje kwam te voorschijn.
Er waren paragliders in de lucht en ze wees naar hoge toppen en vertelde dat de durfals daar ook weleens van afsprongen.
Kijk, in dat veld landen ze meestal zei ze en dat zagen we gebeuren.
Ze vertelde wat over de vallei onder ons en ze wees dat daar en daar haar man vroeger ook land had gehad. Echt mooi, ik kan genieten van dit soort gesprekjes met (meestal) oudere mensen. De volgende ochtend kwam ik haar weer tegen. Ze was al beneden geweest en had een mandje met tomaten en wat bonen bij zich. Niets bijzonders die bonen mopperde ze.
Reacties
Mooie foto's nam je van haar
Groet Vera
Heel handig en fijn wanneer je lijf dat op hoge leeftijd nog aankan.Wanneer je het niet meer kan door lichamelijke omstandigheden en daarbij elke minuut van de dag gekweld wordt door zenuwpijn en toch doorgaat met leven ben je in mijn optiek ook stoer,sterk en dapper.Ik wil meteen met haar ruilen en mijn rolstoel ter plekke achterlaten.
Net als wat Vera schrijft, fijn dat je de taal zo goed machtig bent dat je zulke gesprekken kunt voeren.
Bij het lezen van Portugees merk ik wel vooruitgang, maar praten en helemaal verstaan is niet te doen en dat is soms best jammer.
Lijkt me ook een lieve vrouw.