Ik prijs me rijk met mijn vrouwelijke postbode Natacha, daar heb ik een bijzondere relatie mee. Van de week lag er weer een kattebelletje van haar in mijn brievenbus, altijd geschreven op die gele plakbriefjes. Dat de Franse posterijen weer van die mooie postzegelboekjes hebben uitgegeven en of ik interesse had.
Natuurlijk heb ik interesse want ik stuur heel wat verjaardagskaarten rond in mijn eigengemaakte enveloppen en die enveloppen vindt Natacha geweldig. Ze weet dat ik daar mooie postzegels op wil. In het kleine postkantoortje in Gua kan ik alleen maar die geijkte postzegels met Marianne erop krijgen, zo saai.
Dus heb ik ook een briefje gemaakt en dat in een mooie envelop gestopt en in mijn brievenbus gedaan. Het rode schuifje wat aan de binnenkant van het deurtje zit omlaag geschoven zodat Natacha weet dat er wat in de bus zit. Dat kan natuurlijk ook post zijn die verzonden moet worden want de brievenbus voor de uitgaande post is er niet meer.
Ik vertelde haar dat ik ze graag wilde hebben mits ze volgend jaar ook nog geldig zouden zijn. Ik kreeg de prijs door met de verzekering dat ik ze dan ook nog kan gebruiken en heb daarna het geld met een mooie kaart voor haar weer in de brievenbus gedaan.
Gistermorgen stond ze voor de deur met zoals altijd een stralende lach. Ze kwam de fraaie postzegelboekjes zelf even brengen. Ze vroeg wanneer we weer zouden vertrekken en heeft ons alvast een goede winter in Nederland gewenst.
Dit is de voorkant van de boekjes, de Franse posterijen hebben hun best gedaan. Maar zonder mijn lieve, leuke factrice had ik ze hier niet in huis gehad.
Reacties
miekequilt
En ja, de zegels zijn mooi!
Lie(f)s.