Zaterdag in de namiddag zijn we na een voorspoedige reis weer in Stolwijk aangekomem. We hebben het ene dorp weer voor het andere ingeruild. Wel met enige weemoed, want op deze plek ieder jaar zes maanden te kunnen wonen ervaren wij als een voorrecht.
Dat geldt dan voor ons hè want ik denk dat er genoeg mensen die niet van tuinieren en klussen houden hier niets te zoeken hebben en grote kans dat ze ook nog eens gek zouden worden van de stilte. Maar wij vinden het nog steeds fijn hier en dat gevoel zal nooit overgaan.
Klik op de foto om hem te vergroten.
Reacties
Fijn, dat ik weer deelgenoot mocht zijn.
Groet Vera
En die stilte doorbreken jullie wel heel vaak in je blogposten te lezen,er is geen dag hetzelfde,jullie trekken er veel opuit,ontmoeten vaak mensen uit het dorp en in omgeving,er gebeurt elke dag wel iets om van te genieten,al is het ‘maar’ ‘n bak rode sappige tomaten of aardbeien oogsten,en niks doen komt in jullie vocabulaire niet voor.Al jullie bezigheden en geluk zouden ‘n boek kunnen vullen.
En ze leefden nog lang en gelukkig 🍀
Lie(f)s.
Men zal jullie daar missen