Toen we eind augustus met de vrouwen die deelnamen aan de fotoweek Largentière bezochten maakte ik met een van hen wat foto's van mooie koppen. De eerste was van deze man die op een muurtje bij een brug zat. Wij vroegen of we hem mochten fotograferen en dat was goed. Hij vertelde dat hij op zijn vrouw zat te wachten en dat hij al zijn leven lang in Largentière woonde maar dat er veel veranderd was.
Opeens stond er een vrouw naast hem die met haar elleboog een harde por tegen zijn schouder gaf en met een gebaar van haar hoofd te kennen gaf dat hij mee moest komen. Ze kwam net van de markt, had een mand met boodschappen aan haar arm. Zwijgend stapten ze in een autootje. Oef, die man is zeker thuis de mantel uitgeveegd en het was nog wel zo'n lieverd vonden wij.
We liepen de markt op waar deze oudere dame stond te betalen en dat ging allemaal heel precies. Die was zuinig op haar centjes. Prachtig dat felle koppie.
Als je rustig blijft staan, half achter een kraam kan je de mooiste koppen fotograferen zonder dat mensen het merken. Alhoewel we ook vaak toestemming vroegen.
Ondere andere aan deze man die er echt voor ging staan.
De marktkoopman die de neef van de man was kwam er bij staan en probeerde lollig te zijn voor die twee fotograferende vrouwen.
Ik sluit af met deze man. Hij stond wat fruit uit te zoeken met een stokbrood onder zijn arm. Mooi baardje, dat staartje, de pet, dat allemaal maakt een kop interessant.
Reacties
die dame staat er ook mooi op
prettige dag
Portretfotografie is niet zo mijn ding. ik houd meestal wat afstand.
Lie(f)s.
Het is een vak apart, vind ik.
Ik ga dat ook een keer doen. Wel eerst toestemming vragen, uiteraard.
Groeten van Yvonne