Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe het begon 17

Begin oktober 2000. Zaterdagmiddag aangekomen, zondagochtend om negen uur aan het werk. Ieder jaar proberen we wat op te knappen in het dorp, ook toen al. We zijn hier begonnen met het renoveren van een oude waterplaats net buiten het dorp, Robert weet nog dat zijn moeder er vroeger met de anderen vrouwen van het dorp de was deed.

Het grootste basin lag vol stenen en grond en was overwoekerd met onkruid en ook in de andere twee basins moest veel geruimd worden.

Langzaam kwamen de randen van het basin tevoorschijn,

Er is ontzettend hard gewerkt maar niet door mij hoor, ik doe bijna altijd voor spek en bonen mee. Ik ben nooit sterk geweest en zeker niet met mijn handen dus die zware stenen zijn niets voor mij. Het werd wel een karwij voor meerdere weekenden dus het jaar erop zijn we er mee door gegaan.

Tussen het werk door had Marie-Christine een heerlijke paella gemaakt die we 's middags buiten in de zon ons goed hebben laten smaken.

Een vriendin van Marie-Christine, gepensioneerd hoofd van een lagere school in Privas hielp ook mee. Zij was nu verhalenvertelster dus tijdens het eten kregen we verschillende oude streekverhalen te horen. Ik had wel wat moeite om alles te begrijpen want ze gebruikte nogal wat streekgebonden woorden waar zelfs mijn buren moeite mee hadden. Gelukkig vragen ze tijdens dit soort bijeenkomsten geregeld of ik alles wel snap en vertalen ze het desgewenst in voor mij begrijpbaar Frans.

Het was weer een dag met veel voldoening.

Reacties

Sjoerd zei…
Dat creëert natuurlijk wel een sterke band met de buren en dorpsgenoten. Mooi verhaal.
Judy zei…
Geweldige samenwerking met alle dorpsgenoten! Ben wel benieuwd hoe die waterplaats is geworden uiteindelijk. En hoe wordt hij gebruikt? Toch niet meer voor de was.
Bertiebo zei…
Ik vroeg me net als Judy af hoe die plaats nu is en wordt gebruikt?
In de weer zei…
Oh Marthy, wat een wildernis, je moet écht wel weten dat daar een waterplaats is. Spannend als die na heel veel werk langzaamaan voor de dag komt. Ik vind zoiets geweldig en zeker dat jullie meteen overal aan meededen. We merken aan alles dat dit erg werd gewaardeerd.
miekequilt zei…
Wat een werk. Leuk dat je zoveel foto's hebt en zoveel verhalen.
Emie zei…
Hield je destijds al een dagboekje bij? Je weet nog zoveel leuke details.
Zo mooi al die herinneringen!
Goed dat er altijd iemand is die in woord en beeld verslag doet van alle werkzaamheden en andere activiteiten. Dat is ook mijn sterkste kant. :-)
djaktief zei…
Wat leuk om te lezen. Aan alles zit een verhaal
Janny zei…
Dat was veel werk maar zo leer je elkaar wel goed kennen en fijn om samen te eten.
Lies zei…
Niet te geloven, die samenwerking...?!
Lie(f)s.
Dat je er ook nog zoveel foto's van hebt, zo leuk!