Val d'Escreins

Hier nam ik vanmorgen afscheid van de groep die een zware tocht gingen maken met een stijing van 850 meter.  Te zwaar voor mij. Niet voor het bewegingsapparaat want dat functioneert goed op dit moment. Maar ik heb sinds een paar jaar er een reuma bij gekregen, ontsteking van de kraakbeenverbindingen tussen de ribben. Dat houdt in dat ik bij zware inspanning zoals sterk stijgen niet goed kan ademen en daardoor geen zuurstof genoeg naar binnen krijg. En als je geen zuurstof genoeg krijgt willen onder andere je spieren niet meer meedoen. Heel lastig om dan door te gaan. Dus ik ging een wat makkelijkere wandeling maken door een prachtige vallei langs een riviertje, de ene kant heen en de andere kant terug. En ik was niet alleen maar liep samen met Lodewijk die verleden week hier op de camping struikelde en een paar ribben kneusde. Ook hij heeft dus moeite met zijn ademhaling. Gedeelte smart is halve smart.

Kijk maar eens mee hoe mooi het hier is. We liepen echt te genieten van die prachtige kammen tegen een strakblauwe lucht.

Het bruggetje waar we hier naar toe lopen is het omkeer punt. Daar hebben we in het zonnetje zitten lunchen.

Vlak voordat we bij het eindpunt waren liep Nanda ons tegemoet. Zij had keelontsteking, voelde zich beroerd en was daarom eerder afgedaald. Met zijn drieën liepen we naar een refuge vlakbij de parkeerplaats en daar was een heerlijk terras. Lodewijk nam een biertje en Nanda en ik een pot thee met een bosbessengebakje. Verdiend vonden we. Ik had samen met Lodewijk toch nog ruim 18 km gelopen met een stijging van 345 meter. Al met al niet slecht voor twee kneusjes.