Lucca, dat is nou een stad naar ons hart. Niet te groot, al het moois is te overzien en het is er ook nog eens ontzettend gezellig. En om de lofzang compleet te maken, wij treffen het ontzettend met het weer. Gisteren in de Cinque Terre de hele dag droog, 's avond begon het te regenen maar wij gingen lekker uit eten en vannacht goot het. Vanmorgen scheen gewoon weer de zon. Vandaag af en toe een dreigende lucht maar daar bleef het bij.
Lucca is omringd door een stadswal waar we net buiten een goede parkeerplek konden vinden. Ik kreeg van een leuke parkeerwachtster een goede stadsplattegrond en we gingen door de Porta Vittorio Emanuele (klinkt lekker) lopend naar binnen. Meteen al van die leuke terrasjes waar we een lekkere koffie namen.
Daarna heerlijk lopen slenteren, mooie gebouwen op de foto genomen, twee kletsende dames met hond op een straathoek en een prachtige lantaarn waar we er later nog veel meer van zagen.
En toen kwamen we op het Piazza dell'Anfiteatro, de naam zegt het al, het plein is in een ovaal gevormd, de huizen in verschillende kleuren. Van wie de kop midden op het plein is weet ik niet want we ontdekten een nog vrij tafeltje op een van de vele terassen, in de zon en daar stoven we meteen op af. Een lekkere spagetti, en glas witte wijn, dit is Italië. Wat een sfeertje. Ik zag nog wel even de kans om blogvriendin Emie een plezier te doen want die is gek op wasjes.
Lucca is omringd door een stadswal waar we net buiten een goede parkeerplek konden vinden. Ik kreeg van een leuke parkeerwachtster een goede stadsplattegrond en we gingen door de Porta Vittorio Emanuele (klinkt lekker) lopend naar binnen. Meteen al van die leuke terrasjes waar we een lekkere koffie namen.
Daarna heerlijk lopen slenteren, mooie gebouwen op de foto genomen, twee kletsende dames met hond op een straathoek en een prachtige lantaarn waar we er later nog veel meer van zagen.
En toen kwamen we op het Piazza dell'Anfiteatro, de naam zegt het al, het plein is in een ovaal gevormd, de huizen in verschillende kleuren. Van wie de kop midden op het plein is weet ik niet want we ontdekten een nog vrij tafeltje op een van de vele terassen, in de zon en daar stoven we meteen op af. Een lekkere spagetti, en glas witte wijn, dit is Italië. Wat een sfeertje. Ik zag nog wel even de kans om blogvriendin Emie een plezier te doen want die is gek op wasjes.
Reacties