Laat, maar o zo mooi

Toen we hier half juni aankwamen was ik genoodzaakt om alle planten in mijn border tot de grond toe terug te knippen om orde te kunnen scheppen in de jungle. Sommige planten kwamen daarna nog in bloei maar van de meeste kwam alleen het blad terug. Ook goed, ik was er tevreden mee, ze hadden het in ieder geval gered. 

Maar tot mijn verrassing zijn er de laatste paar weken alsnog diverse planten in bloei gekomen, heel laat en geen uitbundige bloei maar het zorgt wel voor nog steeds kleur in de tuin.

Dit was de grootste verrassing, de Salvia 'Mistic Spires' die ik als drie kleine stekjes van schoondochter Christianne mee kreeg vlak voor vertrek. In de border gezet, ik zag dat ze aansloegen en daarna niet meer zo op gelet, ik verwachtte er verder niet meer van. En nu staan ze in bloei, wat ben ik daar nou blij mee. Het stikt hier nog van de houtbijen en die zijn heel blij met deze planten, ze worden druk bezocht.

Verleden jaar had ik ze voor het eerst in de border, de Abessijnse gladiool. Voor mensen die wat meer van deze leukerd willen weten, verleden jaar besteedde ik er een blogbericht aan. Ze zijn pas een week of twee geleden in bloei gekomen, heel laat dus.

Ik heb de bollen afgelopen winter in grond laten zitten en ze hebben er geen schade van ondervonden. Maar het was volgens mijn buren hier een winter van niets.

De  tuingeranium, ooievaarsbek of Pelargonium, dat zijn allemaal namen voor de meest betrouwbare plant die je in de border kan hebben. In heel veel soorten en kleuren te krijgen. Ik weet niet eens de naam van deze soort maar ik heb hem al jaren, laat me nooit in de steek.

Nog zo'n kanjer die ook heel laat was, de Gaura lindheimeri 'Whirling Butterflies', de naam is bijna een gedicht. Ik raak ze nog weleens kwijt door een winter met teveel vocht maar dan koop ik direct weer een paar nieuwe.

De vlinderstruik vormt nog steeds nieuwe bloemen en wordt daarom nog druk bezocht door de vlinders.

En als laatste de Pelargonium 'Patricia' die ook nog in bloei kwam. Staat op verschillende plekken in de border omdat ik hem zo mooi vind en de planten af en toe gescheurd moeten worden anders worden ze te groot.

Volgend jaar gaat de border op de schop, er staan twee struiken in die te groot worden, die wil ik er uit. Dat wordt nog een heel karwei maar ik verheug me er nu al op.