Fin Gras de Mézenc

Deze twee stoeltjes kwamen we gisteren tegen tijdens een wandeling in de Haute-Loire, net boven de Ardèche.We hadden daar afgesproken met vrienden om weer eens lekker bij te praten en te lunchen. Maar eerst dus even in de benen. Als je die stoeltjes zo ziet staan keer je je automatisch om en kijk je even wat er te zien valt vanaf die plek.

Ja, voor dit uitzicht wil een mens we even gaan zitten. Glooiende velden met in de verte een dorpje onder aan de helling.

Een stukje voorbij de stoeltjes dit huis, volledig gerenoveerd. Mooi vonden wij maar we hebben altijd wel wat aan- of op te merken. Tsa, dat heb je als je zelf al veel  hebt verbouwd, dan heb je zo je mening over bepaalde zaken. We vonden het bijvoorbeeld jammer dat het leistenen dak niet verder doorgetrokken was maar ondertussen zijn we kenners genoeg om te weten dat zoiets veel geld kost.

Weer wat verder dit 'opknappertje' maar wij hoeven alle vier niet meer, genoeg gedaan.

Uit 1832 stamt dit kruis, dus bijna twee eeuwen oud.

Dit is het dorpje waar we net tegenaan keken, Chaudeyrolles, om en nabij honderd inwoners. In 1962 waren dat er nog 371, de ontvolking gaat hard op het platteland van Frankrijk. 

Maar deze vlek op de kaart heeft wel twee restaurants in in een daarvan gingen wij eten.

Dit restaurant is afgelopen maart heropend nadat het twee jaar gesloten was en wel door een oude bekende van ons. In februari 2019 aten wij met dezelfde vrienden ook bij hem toen hij  nog  bar-restaurant-slagerij runde in een ander dorp. Kijk hier maar even. Deze slager annex kok is heel bekend met het Fin gras rundvlees wat afkomstig uit het massief van de Mézenc, ten noord-westen van de Ardèche en ten zuid-oosten van de Haute-Loire. Zeer populair onder fijnproevers, die deze delicatesse alléén tussen februari en juni kunnen nuttigen.

 

Je zou bij zulk vlees van hoge kwaliteit misschien een gesteven linnen tafelkleed verwachten maar nee hoor, gewoon een oergezellig plastic tafelkleedje. Maar ik kan jullie verzekeren dat wat we voorgeschoteld kregen er niet minder om smaakte. Hier worden traditionele gerechten gekookt met uitsluitend verse producten van plaatselijke producenten. 

Alle tafels waren bezet met voornamelijk mensen uit het dorp en zijn omgeving.

We zijn ook nog even het kleine museum naast het restaurant ingelopen wat uitleg geeft over de Fin Gras. Er wordt wat verteld over traditionele boerderijen en de geschiedenis van de landbouw in de regio. Een film met getuigenissen van plaatselijke boeren, slagers en restauranthouders toont aan dat het vetmesten van dieren en de verzorging die zij krijgen een ware kunst is.