In die schatkamer van mij en daarmee bedoel ik de doos met brieven en kaarten waar ik gisteren over blogde trof ik een envelop aan met een beschreven kaart en daarbij dit kleine envelopje gericht aan Truus Meijer. Ik snapte er niet veel van. Dit was de meisjesnaam van een tante van Mart maar er stond geen straatnaam op. Nieuwsgierig maakte ik het envelopje open, dun van ouderdom.
Een geboortekaartje aan de tekst te zien?
Blij verrast was ik, een geboortekaartje van Martien. Wat bijzonder want ik had bij mijn schoonouders nooit een geboortekaartje gezien, ook niet van zijn zussen. In mijn eigen familie werden ze nooit verstuurd, ook niet bij ooms en tantes. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat gebruikelijk was in die tijd op dat gebied.
Tante Truus was een geweldig mens, een echte leukerd met warme belangstelling voor haar nichten en neven. Ze had gesnuffeld in haar oude doos, net als ik, en was dit kaartje tegengekomen. Een postzegel van 2 cent, schreef ze en naar mijn adres, dus ik was nog niet getrouwd. Hoe komt het aan zonder adres? Ach ja, 1948 en de de Kwakel was toendertijd een vliegenpoepje op de kaart. Op de achterkant van de kaart schreef ze nog dat ze het niet te geloven vond dat de eerste een zoon was en dan zeven meiden. Nou Martien, heb jij gebofd...of niet, was haar vraag.
Tante Truus, je zit al een poosje in de hemel maar alsnog bedankt voor het kaartje. Ik wist hier niets meer van.
Reacties
Nou, dit is toch wel een schat om te koesteren!
Een doopprentje met Latijnse tekst Ego et lino = Ik zal je wassen.
Het zal in de oorlogsjaren en nog jaren daarna in grote gezinnen met elk jaar ‘n baby niet gebruikelijk geweest zijn om geboorte kaartje te laten drukken.Mijn man is van 1946 en die heeft er wel een,ik niet en dat begrijp ik wel,werd geboren in januari 1945,mijn vader stierf 27 jaar jong toen mijn moeder7 maanden zwanger was van mij,veel verdriet en armoede met nog kleine zusje van 14 maanden.De Kwakel daar heb ik ook stukje nostalgie:werkte toen ik net 16 was in 1961 bij bakkersgezin in Eindhoven in de binnenstad,in drukke tijden van Sinterklaas en Kerstmis werd ik met 2 kleine kinderen op de trein gezet met de kleinste op de arm en we reisden naar de oma en opa van de kleintjes in De Kwakel,die daar toen cafe-restaurant met de naam Leenders hadden,en ik had daar de tijd van mijn leven want ook ik werd verwend net als de kleinkinderen, biestepap wanneer er kalfjes geboren werden.Je maakt wat los Marthy met jou schatten uit de doos.
Lie(f)s.
Mijn ouders hadden een aantal oude ansichtkaarten, verstuurd vanuit Spa (België), en geadresseerd aan Dhr. De Jong, rentenier te Bolnes (mijn overgrootvader). Verstuurd ergens rond 1887.
Ik had ze graag bewaard, maar helaas hebben ze bij een verhuizing erg veel weggegooid, waaronder deze kaarten.
Bewaar deze doos maar goed, je (klein)kinderen zullen het op hun oude dag vast leuk vinden om eens daarheen te gaan, zoals jij dat nu doet.