Oud mens

 Ik maakte me het afgelopen weekend behoorlijk ongerust of ik dinsdag wel in dat UMC terecht zou komen voor mijn afspraak. Ik bleef maar slap maar at ook nog niet veel, nog steeds problemen met mijn stoelgang. Ik vond dat ik daar zelf maar eens wat aan moest doen dus maandagmorgen zei ik tegen de verpleging dat ik zelf wel kon douchen. Heeft u hulp nodig mevrouw? Nee hoor, ik red me wel. Ik had gezien dat er in de douche stangen waren waar ik me aan vast zou kunnen pakken als ik een appelflauwte zou krijgen. Het ging goed en daarna bleef mijn beschuitje ook zonder problemen binnen. Ik deed me wat flinker voor dan ik me voelde en stelde voor dat ik wel naar huis kon.

Vroeg in de middag kwamen er twee dokters aan mijn bed die me vroegen hoe het ging. Goed, zei ik  en geen pijn. Dat laatste was waar, ik heb geen pijn, het eerste was ietwat twijfelachtig. Maar ik kreeg toestemming om naar huis te gaan. Aan zoon Bas die me kwam halen vroeg ik wel of hij een rolstoel mee wilde nemen. Zorgzaam, steunend op zijn arm heeft hij me meegenomen, ik voelde me een oud mens. Maar goed, het was fijn om weer in mijn eigen huis te zijn, ik knapte er van op en ik kon de volgende dag naar Utrecht.

Gisteren kreeg ik een lief appje van een dertienjarige kleinzoon: Beterschap oma en het komt goed hopen we maar ik weet wel dat het goed komt😘💕. Even een paar traantjes bij mij.