Dit was een pittige dag. We waren iets vergeten in de gîte en kwamen daar pas achter toen we al een stuk op weg waren. Gelukkig kregen we een lift van een vrouw die ons zag lopen tegen de richting in. Haar man liep ook de route, vertelde ze en ze bracht ons zelfs naar onze gîte en weer een flink stuk terug in de goede richting. Geweldig, zo'n engel op je pad!
De kerk in het dorpje Faycelles. Fris drinkwater en een toilet in het dorp, wordt erg gewaardeerd door al de pelgrims die daar passeren.
Het landschap verandert, we gaan over naar een kalkplateau waar we de komende dagen veel kenmerken van zullen zien.
Niet in elke plaats zijn winkels. We vonden vanmorgen in
Figeac wel een bakker dus brood hadden we maar bij het uitlopen van de stad zagen we nergens iets
wat op een kruidenierswinkel leek. Jammer, dan moesten we het maar doen met wat
er nog in de rugzakken zat. En dat was een doosje 'La Vache qui rit', smeerkaas
dus, een paar bananen en de verse baquette.
Toen we rond half een trek kregen stopten we bij een kruisbeeld en daar gingen we heel oneerbiedig onder zitten op de mooie stenen treden. Het brood laten we meestal in de winkel in tweeën snijden, is wat makkelijker op te bergen aan de zijkant van de rugzak en verder breken we het met onze handen. Met het zakmes flink wat smeerkaas op het brood en dan een halve banaan ertussen. Stevig dichtduwen en happen maar. Smaakte heerlijk!
Op deze plek gingen we van de eigenlijke route af. We hadden besloten een variant te volgen, de GR 651, door Célé vallei. In 1992 hebben we samen een week gekanood op de Célé en de Lot en daar hebben we zulke goede herinneringen aan dat we die vallei graag weer eens wilden zien.
In het kleine plaatsje Corn had ik een gîte besproken en we werden daar ontvangen door Josette, een schat van een vrouw. Zij vertelde we dat we de enigen waren en dat we het hele huis tot onze beschikking hadden.
Ze vertelde nog veel meer. Dat dit het huis was geweest van haar grootouders, ze vertelde over haar jeugd en dat ze hier zo graag kwam en ook kregen we het droeve verhaal te horen van haar kleindochtertje wat gestorven was en waar ze nog zoveel verdriet van had.
Een prachtige slaapkamer, gewoon helemaal voor ons zelf.
Een keukentje waar ik meteen verliefd op werd, met alles erop en eraan.
De trap in de hoek ging naar een grote badkamer met een douche en een groot bad op pootjes. 'Ga maar lekker in bad hoor' zei Josette, 'goed voor jullie spieren'. Nou, dat hebben we toen maar gedaan. 'Oh, en beneden staat een wasmachine, stop al die bezwete kleren er maar in, de zon schijnt nog dus dat krijg je wel droog'. Ook dat lieten we ons geen twee keer zeggen.
Josette had voor ons een complete maaltijd in de koelkast staan. Dit is een van de drie voorgerechten die we aten. Verder drie nagerechten waaronder kaas en het hoofgerecht wat we konden opwarmen in de magnetron. Ook alles voor het ontbijt van de volgende morgen stond klaar. Het was zoveel dat we het amper op kregen. En lekker!
Dit was de tweede engel van deze dag die op onze weg kwam, we kregen zelfs een dikke knuffel van haar toen ze wegging.
Kijk, dit was ons huis, erachter, boven bij die trap hebben we na dat heerlijke bad nog lang in het zonnetje gezeten. We hadden een prachtig uitzicht op de vallei.
30 september 2019
Reacties