Het is vandaag precies vijf weken geleden dat Mart en ik de spoedeisende hulp van het ziekenhuis in Aubenas binnenliepen en in die tussentijd is er nogal wat gebeurd met me. Behoorlijke problemen met de darmen, een stent ingebracht met een narcose, vervoerd worden naar twee verschillende ziekenhuizen, naar Nederland gereden, weer ziek geworden met weer een opname in een ziekenhuis. Dit heeft me lichamelijk geen goed gedaan, ik voel me erg slap en dat gaat maar niet over. Ik eet en slaap goed en rust ook overdag een of twee keer. Ik vraag me steeds meer af of dat slappe gevoel wordt veroorzaakt door de tumor in mijn lichaam. Pijn heb ik nagenoeg niet.
Ik kan ieder moment opgeroepen worden voor de CT geleide bioptie, jammer dat het Hemelvaartweekend er tussen kwam. Ondertussen probeer ik kleine wandelingetjes te maken, Bovenkerk maar weer in. Ik haal net aan het eerste bruggetje, met stokken en langzaam lopend, maar onderwijl wel genietend van al het groen en geel aan de waterkant.
Reacties
Daarvoor was je altijd actief en bezig.Kan me voorstellen dat dat alles ‘n enorme aanslag op je lijf doet wat gepaard gaat met abnormale vermoeidheid.
Of het ook met de tumor te maken kan hebben zou je aan arts kunnen vragen,die zal je daar duidelijk en eerlijk antwoord over kunnen geven.
Wel goed om te lezen dat je goed slaapt,rust en eet en er wandelingetje in zit én je van fotomoment en de natuur geniet.Hoop dat je snel met onderzoeken verder mag gaan,want spanningen,onzekerheid en afwachten kosten ook veel energie.
Marijke
En wat die slapte betreft ja ik snap dat je je zorgen maakt. Maar ik was deze week een dag ziek. Een dag maar en ik voel me nu nog steeds zo slap als een vaatdoek. Dus dan is het na wat jij allemaal hebt meegemaakt helemaal niet gek hoe jij je voelt!
Altijd actief geweest en van aanpakken weten, dan ineens inleveren, dat is best moeilijk.
Dikke knuffel Vera