Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden, dat ik ruim vier weken niet zou kunnen lezen. Ik heb altijd gelezen en veel ook, als kind al, ik vrat boeken. Ik hoorde het wel van twee blogvriendinnen die borstkanker kregen, die konden ook een paar weken geen boek inkijken maar ik had niet gedacht dat mij dat zou overkomen, ik kon immers altijd en overal lezen. Nou, niet dus, zelfs een tijdschrift kon me niet boeien. Het waren natuurlijk ook wel heftige weken waarin ik veel meemaakte dus ik heb het maar bij een paar makkelijke Netflix filmpjes gehouden. Maar inmiddels lees ik weer, heerlijk dat de leeshonger weer terug is en inmiddels heb ik al weer van een paar niet al te zware boeken genoten.
Dit boek las ik kort voor ik in het ziekenhuis belandde. Water is de grote gemene deler in het verhaal. 'Water bewaart alle herinneringen. Het zijn de mensen die
vergeten.' Een verloren gedicht, twee grote rivieren en drie opmerkelijke
levens worden met elkaar verbonden door een enkele druppel water in deze roman.
Londen, 1840. Arthur raakt gefascineerd door het oude Mesopotamië en in het bijzonder door het Gilgamesj-epos, over een hooghartige held die pas tot inkeer komt wanneer hij alles kwijt is. Turkije, 2014. De 10-jarige Narin moet vluchten voor Isis, samen met haar oma, die uit een lange lijn van vrouwelijke zieners komt. Londen, 2018. Zaleekhah vindt troost in haar onderzoek naar rivieren, en komt via een vriendin in aanraking met een bijzondere oude taal. Wat hen door de eeuwen heen met elkaar verbindt, is het water.
Lees het, lees het vooral, het is prachtig.
De schrijfster is van Turkse afkomst en zij mengt oosterse en westerse verteltradities mooi door elkaar. Ik las van haar ook als eens 'Het eiland van de verdwenen bomen' en 'De stad aan de rand van de hemel'. Ook aanraders.
Reacties
Hoor vaak mensen zeggen er is een leven vóór en een leven ná bepaalde gebeurtenissen in het leven en dat kan ik persoonlijk alleen maar beamen,helaas.
Maar het is een goed teken dat je er weer zin in krijgt...